22dakika.org

Beavis and Butt-head; Mike Judge’in yaratıcısı ve seslendiricisi olduğu, 1993 yılında yayınlanmaya başlayıp 1997’de sona ermiş olan MTV animasyon dizisi. Dizinin Amerika’da “TV-14” olarak yayınlandığını yani 14 yaşın altındakilerin izlemesinin sakıncalı görüldüğünü buradan belirtelim!

Ev Halleri !

Dizimiz; sosyallikten yeterince nasibini alamamış, heavy metal ve hard rock müzik kültürünü hayatlarının merkezine koyan, ergenlik çağına yeni adım atmış Beavis ve Butt-head etrafında dönüyor. Her tarafı kırılmış dökülmüş (birazdan da değineceğimiz gibi muhtemelen kendileri bilerek kırmışlardır!), içinde televizyon, televizyon kumandası, telefon ve bir adet koltuktan başka bir şey bulunmayan bir evde, herhangi bir ebeveynin varlığı olmaksızın gayet kendi başlarına buyruk bir yaşam sürmektedirler. En büyük aktiviteleri olan evde oturup “bayılana kadar televizyon seyretmek” dışında, kafalarına estiği zaman okudukları liseye ve çalıştıkları Burger World’e de şöyle bir uğrarlar! Ayrıca nasıl habis ruhlu olduklarının daha farkına varmamış insanlara da cömertçe yardım elini uzatmaktan büyük keyif alırlar ki bu olaylar genellikle yardım ettikleri kişiye maksimum zararı vererek sonuçlanır!

Pek de iyi geçinemezler!

Süper ikilimizi ayrı ayrı tanıtmaya geçmeden önce dizinin ana temasını oluşturan Beavis ve Butt-head’in ortak zevkleri hakkında biraz bilgi verelim.
Bu süper ikili toplumun sahip olduğu genel ahlaki değerlerden tamamen yoksunlar (hatta buna göndermede bulunan “manners’ suck” adlı bir bölüm de vardır!). Toplumun yargılarından tamamen bağımsız bir yaşam sürmeleri, onları davranışlarında alabildiğince özgür yapıyor! Üstelik benliklerinde pişmanlık veya utanma diye herhangi bir duygu da mevcut değil! Etraflarındaki insanları ve olayları alabildiğince eleştirmekte üstlerine yok. Bu konuda eleştirilerini de oldukça basite indirgemiş durumdalar! Hayatlarındaki her şey onlar için ya “cool” ya da “suck”! Bunlar dışında başka bir seçenek mevcut değil!
Kendilerinin çevreye verdiği zarar, sadece sözle sınırlı değil; olabilecek en abuk subuk hareketleri yapmakta kesinlikle bir sınır tanımıyorlar! İşleri güçleri varsa yoksa etrafa zarar vermek. Belli başlı şeyleri kırıp parçalamaktan ayrı bir keyif duyarlar. Örneğin, bir bölümde bulmuş oldukları fotoğraf makinesini kullanmak yerine, büyük bir keyifle taş, sopa vb. şeylerle paramparça etmişlerdi! Kibrit, çakmak vs. gibi yanıcı maddeler bulduklarında ateş çıkarmaya dayanamazlar! Özellikle Beavis “fire! fire!” diyerek kendinden geçer. Bir şeyleri patlatmak özel zevkleri arasındadır. Bu konularda hayal güçleri sınır tanımaz. Ele geçirmiş oldukları Mr. Anderson’ın köpeğini sprey boya ile boyama fikri de yine bu iki dahiye aittir! Durmaksızın sergiledikleri bu tarz davranışlara yöneltilen eleştirilere veya ayıplamalara ise zerre kulak asmazlar. Cinayet haberlerine bayılırlar. Ne zaman bir seri katilin haberi televizyonda gösterilse, dikkat kesilip haberi sonuna kadar izlerler. Hatta en sonunda “cool” şeklinde bir yorum getirmeyi de ihmal etmezler. Sokakta bulmuş oldukları boş pilleri yalamak da yine bu ikilin üstün zevkleri arasındadır. Ergenliğe yeni girmenin getirmiş olduğu hormonal etkiyle beraber kızlar konusunda oldukça hassastırlar Belki de dünya tarihindeki en berbat çıkma teklifleri yine bu ikiliye aittir. Ki amaçları zaten bir kız arkadaş filan edinmek değil, kendi deyimleriyle bir “score” üretmektir. Hatta Beavis, bu tutkusunu bir keresinde, “defalarca baba olmak istiyorum” sözüyle ifade etmiştir!

Efsanedirler efsane!

Dizinin önemli noktalarından biriyse, Beavis ve Butt-head’in televizyon karşısında müzik eleştirmenliğine soyunmalarıdır. Hayatlarında olan her şeyi “cool” veya “suck” olarak görmeleri müzik zevklerine de yansımıştır. Bir grup, onlara göre ya süperdir ya da berbat; ama kesinlikle iyi veya kötü olamaz. Hele hele vasat veya ortalama hiç olamaz. Headbang yaparak dinledikleri müzikleri eleştirirken, eleştirilerine genellikle ince bir hakaret de eşlik eder. Kolay kolay hiçbir şeyi beğenmezler. Öyle ki tişörtlerini giydikleri AC/DC ve Metallica’yı bile eleştirmişlikleri vardır.
Ana Karakterler

Pure evil!

Beavis
Sarı saçları ve üzerinde Metallica yazılı tişörtü ile dizinin 2 ana karakterinden biridir. Butt-head’in dominant kişiliğinin aksine, daha pasif bir karakterdir. Çoğu zaman Butt-head’in acımasız saldırganlığına maruz kalır. Butt-head’in yorumlarından kolayca etkilenir ve bunlara inanır. Müzik zevki gibi hassas konular dışında da pek bir itirazda bulunmaz. Kızlara düşkündür, ama bu da Butt-head’in yönlendirmesiyle olur. İlgisi genellikle şiddet ve mide bulandırıcı şeyler üzerine yoğunlaşmıştır. Televizyon, metal müzik ve etrafı kırıp dökmek başlıca zevkleri arasındadır. Ayrıca aşırı kafein veya şeker tükettiği zaman bedeni ikinci şahsiyeti olan Cornholio tarafından ele geçirilir ve daha da bir hiperaktifleşir !

Nachos’dan vazgeçemezler!

Butt-head
AC/DC tişörtüne ve diş tellerine sahiptir. Konuşmalarına genellikle “uhhhh” şeklinde başlayıp, “uh huh huh huh” şeklinde gülerek bitirir. Ekürisi Beavis’e göre göreceli olarak daha zekidir ki bu zeka normal insanların yanında oldukça yetersiz kalabilir. Kendine güven konusunda ise oldukça nadide bir varlıktır. Yapmış olduğu ve yapacağı hamleler konusunda en ufak bir tereddüdü bulunmaz. Eğer Butt-head yapıyorsa şüphesiz en iyisini yapıyordur. Kızlarla olan ilişkisi konusunda da kendine olan güveni aynı şekilde devam eder. Konuşmaya giriş cümlesi her zaman bellidir. “Merhaba bebeğim”! Şu ana kadar bu cümleden öteye gidip bir başarı sağladığı da görülmemiştir.

Beavis ve Butt-Head için başlıca eğlence!

Tom Anderson
Beavis ve Butt-head’in yaşlıca komşuları. Kendisi genellikle Beavis ve Butt-head’i ufak tefek günlük işlerine yardım etmeleri için tutar. Ama böyle kafadan sakat iki kişinin eline çeşitli ev aletleri geçtiği zaman olacak olan şey daha başından bellidir. Hüsran! Tom Anderson’ın bahçesindeki bir şeyi tamir ettirmek için tuttuğu bu iki velet değil tamir etmek, işleri daha da batırırlar her seferinde! Mr. Anderson gözleri yeterince iyi görmediğinden dolayı, Beavis ve Butt-head’i hiçbir zaman doğru dürüst tanıyamaz. Bundan dolayı da Beavis ve Butt-head’i yardımcı olmaları için çağırmaya devam eder. Hatta bunu arkadaşlarına “çok yaman 2 çocuk tuttum!” şeklinde her defasında övünerek de anlatmayı ihmal etmez.

Yanlış zamanda, yanlış yerde, çok yanlış öğrencilerle!

David Van Driessen
Dizinin en doğru düzgün karakteri. Mike Judge tarafından son derece özverili bir hippi olarak tanımlanır! Kendisi, Beavis ve Butt-head’in gittiği lisede öğretmenlik yapar. Seviyesi diğer tüm karakterlerden en az iki seviye daha yukarıdadır. Son derece kültürlü ve sabırlı, öğrencilerine verdiği değer inanılmaz ve her zaman da pozitiftir. Özellikle de bizim küçük çeteye karşı. Dizide Beavis ve Butt-head’i ciddiye alıp onlara değer veren tek kişi… Beavis ve Butt-head’in ortaya koyduğu görüş ne kadar saçma sapan olursa olsun, mutlaka bir pozitif taraf bulup çıkartmaya çalışır. Bütün bu eşsiz anlayışına rağmen, bizim görgüsüz ikilimiz tarafından hiçbir zaman takdir görmüşlüğü yoktur. Biyoloji, tarih, ekonomi derslerinden sanata kadar pek çok derse girip çıkmışlığı görülmüştür. Highland Lisesi’ndeki öğrencilerle ilgilenen tek şahıstır.

Buzzcut ile şaka olmaz !

Koç Bradley Buzzcut
Lisenin her daim sinirli ve psikopat beden öğretmeni. Beavis ve Butt-head’in dizide korkup, sözünü dinledikleri tek adam..! Kendisi için Van Driessen’in dizideki antitezi diyebiliriz. Hata yapanlara karşı zerre müsamahası olmayan ve her zaman bağırarak konuşan bir öğretmen. Dizideki herkesin, Beavis ve Butt-head’den nefret ettiğinden daha fazla nefret eder bu ikiliden! Öyle ki bazı bölümlerde bu ikisine kafa göz dalma girişimlerinde bile bulunmuştur. Hayatında en önem verdiği şey, Beavis ve Butt-head’de zerresi bulunmayan disiplindir.

Bu hale gelmesinin sebebi Beavis ve Butt-Head’den başka ne olabilir?!

Müdür McVicker
Beavis ve Butt-head’in okuduğu Highland Lisesi’nin müdürü. Diğer herkes gibi Beavis ve Butt-head’den nefret eder. Kendisi bu ikili tarafından genellikle McDicker olarak adlandırılır. McVicker ne zaman Beavis ve Butt-head ile konuşsa, bir titreme nöbeti geçirir. Hatta bir bölümde Beavis ve Butt-head’in öldüğünü haber aldığı zaman yaşam fonksiyonları anında normale dönmüştü. Beavis ve Butt-head’i okuldan attığı bölümde (sık sık meydana gelen bir olaydır!) bu ikilinin bu kararı “Yani şimdi bir daha okula gelmemize gerek yok mu? Süper!” şeklinde karşılaması, kendisinin titreme nöbetlerini zirve noktasına ulaştırmıştır.

“score” üretme peşinde!

Diziyi benzerlerinden farklı kılan nokta (hatta belki de dizideki komedi unsurunun başlıca sebebi), yukarıda kısmen bahsetmiş olduğumuz Beavis ve Butt-head’in davranışlarındaki sıradışılık ve kural tanımazlık. İkisinin birden dizideki diğer her karaktere olan çirkin, ters ve kaba davranışları (birbirlerine de böyle davranırlar) izleyiciye alışılmışın dışında iki dizi karakterini izlettiriyor. Hayli aykırı kişilikleri ve efsane gülüşleriyle – uh huh huh huh huh – çoktan kendilerine televizyon tarihinde çok özel bir yer edinmişlerdir.
Cranefamily dışında daha kaç kişi bu dizinin hayranıdır bilinmez ama Chandler Bing ve Joey Tribbiani’nin de bu gruba dahil olduğu kesindir. Friends’in 2. sezonun 15. bölümünün sonunda, Joey’nin o bölümde bulup eve getirdiği devasa televizyonu izlerken, ekranda Beavis ve Butt-head görülür. Bu sırada Chandler ve Joey de bu ikilinin efsane gülüşlerini taklit ederek gülmektedirler.
Geri Dönüş
14 Temmuz 2010’da bir MTV çalışanının açıklamasına göre dizi, 2011 yılının yazında geri dönüyor. Proje ciddi, sadece bir söylentiden ibaret değil. Öyle ki MTV başkanı Van Toffler’in konuyla ilgili şöyle bir açıklaması da var. Kendisi Beavis ve Butt-head’in kaldığı yerden aynı şekilde devam edeceğini, ikilinin yine aynı yaşta ve aynı durumda olacağını belirtiyor. Sık sık yapmış oldukları müzik eleştirilerinin yanına (özellikle Justin Bieber, Lady Gaga ve Keisha eleştirileri hayranları tarafından dört gözle beklenmekte), Youtube’dan izleyecekleri amatör videoların da eleştirisinin ekleneceğini belirtiyor. Ayrıca 2 Şubat 2011’de yapmış oluğu bir duyuruyla, MTV dizinin 2011’in yazında başlayacağını resmen açıklamış durumda. Ne diyelim, gözümüz aydın!